Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff B.V.
Genre: Romans
Bladzijdes: 448
Prijs: € 17,50
Waardering: ★★★★★
Na het eerste deel Verkikkerd en het tweede deel Verslingerd kon ik haast niet wachten om in het derde deel te beginnen. Heb je de eerdere recensies gemist lees die dan zeker nog even!
Waar gaat het boek over?
Lucy en haar vrienden zijn terug – en Lucy staat op een kruispunt in haar leven…
Wat als je de kans krijgt om in Toscane mee te werken aan een film? Lucy weet het wel. Ze wordt plots de persoonlijke visagist van Aris Brandt, de beroemdste en knapste acteur van Nederland.
Niet dat Lucy hem leuk vindt trouwens; hij is gewoon goed voor haar netwerk. En ze heeft natuurlijk Olivier. En die relatie zit helemaal goed toch?
Maar toch lijkt er in hun relatie iets niet goed te zitten. Is Olivier jaloers, of verbeeldt ze zicht dat maar?
Ondertussen heeft Lucy het erg druk als ceremoniemeester voor de bruiloft van twee vrienden en maakt ze zich grote zorgen om haar beste vriendin. Zo ziet ze bijna over het hoofd wat écht belangrijk is…
Mijn mening
In mijn recensies over de eerdere delen uit deze reeks schoof ik niet onder stoelen of banken dat ik onwijs genoot van de schrijfstijl van Lisette Jonkman. Dat was bij dit boek niet anders, sterker nog het is zelfs nog een stukje beter.
Als je dit deel vergelijkt met het eerste deel hebben de personages een ontzettende groei doorgemaakt. Ze zijn van studentes naar jong volwassenen gegaan en krijgen daarbij hun eigen verantwoordelijkheden.
Direct vanaf de eerste bladzijde zit er weer de nodige humor in en brengt Lisette Jonkman haar levendige manier van schrijven mij regelmatig aan het lachen.
Lisette Jonkman brengt alles tot leven en zorgt er voor dat je je even een Fort bewoner voelt.
Naast dat dit boek vol zit met een goede portie humor bevat ook dit laatste deel weer de nodige emoties. Bij mijn recensie beschreef ik al dat Lisette Jonkman belangrijke onderwerpen aansnijd, zo ook weer in dit boek. Ze weet me in het verhaal te trekken en bracht mij opnieuw aan het huilen. Dit komt onder andere, omdat de studentes nu jongvolwassene zijn en ik mij nu beter met ze kan identificeren.
Wel voelt het na het dichtslaan van dit laatste deel alsof ik in een gat val. Lisette kun je alsjeblieft een vierde deel schrijven? Ik zou dat absoluut niet erg vinden.
Heb jij ook zo genoten van deze serie? Wat vond jij van het afsluitende deel? Laat het achter in de reacties.