Uitgeverij: Luitingh Sijthoff
Genre: Thrillers & Spanning
Bladzijdes: 400
Prijs: € 12,50
Waardering: ★★★★★
Waar gaat het boek over?
In Marionet, het vervolg op bestseller Ragdoll van Daniel Cole, is er een copycat moordenaar aan het werk.
Rechercheur Emily Baxter krijgt te maken met een nieuwe zaak die haar akelig bekend voorkomt: een lichaam dat in dezelfde onmogelijke houding is opgehangen aan draden als bij de Ragdoll-moorden. Dit keer hangt het lichaam echter aan de andere kant van de wereld, en met het woord LOKAAS in de borst gekerfd.
Terwijl de media-aandacht steeds groter wordt, moet Baxter helpen bij een andere moordzaak. En dan treft ze eenzelfde soort moord aan: nu staat er het woord POP op de borst. Voor wie is het lokaas bedoeld, en wie zijn de poppen? Maar nog belangrijker, wie heeft de touwtjes in handen?
Mijn mening
Dat ik enthousiast was over de schrijfstijl van Daniel Cole kon je al lezen in de recensie van het eerste deel van deze spannende serie.
Het boek begint met een mysterieuze proloog waar Emily Baxter wordt ondervraagt. Doordat je niet weet waar ze het hier over hebben wordt je nieuwsgierig en heb je direct zin om door te lezen. Vervolgens gaan we enkele weken terug in de tijd en begint het verhaal bij het begin.
Het verhaal wordt in chronologische volgorde vertelt en heeft hier en daar wat flashbacks, maar dit leidt je als lezer niet af.
De levendig manier van schrijven van Daniel Cole maakt dat je af en toe echt zit te huiveren achter je boek. Het boek had mij opnieuw weer vanaf de eerste bladzijde in zijn greep en liet mij niet meer los. De vele gebeurtenissen volgen elkaar op en maken je nieuwsgierig. Wel werd het mij op een gegeven moment iets te veel waardoor het ongeloofwaardig werd en het mij uit het verhaal haalde, maar mijn nieuwsgierigheid naar het einde won hiervan.
Waar ik in het eerste deel Baxter nog een beetje een vreemd, niet te peilen type vond ging ik in dit deel écht van haar houden. Je leert kennis maken met Rouche én ook daar ga je uiteindelijk zo van houden. Daniel Cole weet de personages met de juiste precisie uit te drukken en weet precies wat er toe doet en wat eigenlijk niet. Gedurende het verhaal leer je de personages kennen en laat hij steeds een beetje meer los.
De manier van schrijven van Daniel Cole vind ik verassend en uniek. Na het lezen van dit deel bleef ik met een kloppend hart achter en een grote drang om het derde deel te lezen.
Wat… een… verhaal!
Heb jij Marionet van Daniel Cole al gelezen? Wat vond jij ervan? Laat het weten in de reacties!