Uitgeverij: Karakter Uitgevers B.V.
Genre: Thriller & Spanning
Bladzijdes: 320
Prijs: € 16,95
Waardering:★

Waar gaat het boek over?

Het is hoogzomer. De meeste inwoners van Almere zijn op vakantie of hebben ter verkoeling de omliggende strandjes opgezocht. Als opeens het kattenvrouwtje Mies van Rossum verdwijnt, worden in diverse wijken van Almere dode katten gevonden. Niet veel later wordt ook het lijk van Mies gevonden.

Wie heeft haar vermoord, en waarom? De paar thuisblijvers zijn op één hand te tellen. Is het Joop, de aantrekkelijke neuroloog uit de Filmwijk die nog een appeltje te schillen heeft met Mies? Gonnie, zijn bedrogen echtgenote? Ans, die een oogje heeft op Gonnie? Of is het de verlegen studente Fleur die bij Ans in huis woont en een verhouding heeft met Joop? Alles wijst in de richting van Thijs Vleugels, de asociale buurman van Mies. Maar heeft hij het ook daadwerkelijk gedaan?

De jonge rechercheur Brit van Dijk woont nog maar net in Almere wanneer ze op deze moordzaak wordt gezet. Als er nog een dode valt en ook Britts eigen leven gevaar loopt, moet ze heel goed nadenken over wie de dader kan zijn.

Mijn mening

Een paar jaar geleden kocht ik dit boek om de cover. Ik had het nog altijd niet gelezen en toen het hier letterlijk bloedheet werd dacht ik eindelijk eens tijd te maken voor dit boek.
Toen ik de omslag las vroeg ik mij al af of ik dit een goed verhaal zou vinden, van de woorden ‘het kattenvrouwtje’ kreeg ik al meteen de rillingen.
Ik besloot het verhaal alsnog een kans te geven.

Bloedheet is opgedeeld in drie delen namelijk lauw, warm en heet en in elk hoofdstuk volgen we een ander personage. Door deze diverse verhaallijnen moest ik aan het begin erg wennen tijdens het lezen en moest ik erg zoeken naar over wie ik aan het lezen was. Door de vele personages miste ik wel de nodige diepgang en bleef iedereen vrij oppervlakkig. Dat laatste probeert de auteur wel tegen te gaan door veel karakter eigenschappen eindeloos te herhalen. Jet van Vuuren weet deze personages aan het eind wel op een goede manier bij elkaar te brengen.

De schrijfstijl van Jet van Vuuren is makkelijk leesbaar en zorgde er voor dat ik dit boek wel uit las. De hoofdstukken zijn kort en bevatten geen overbodige poespas. Wel bevat dit verhaal veel losse eindjes wat het redelijk verwarrend maakt en bij mij wat irritatie oproept. In het boek volgen we bijvoorbeeld ook Britt van Dijk en Ronnie Zeegers die bij de politie werken en de moorden onderzoeken, maar er komt vrij weinig politie werk aan dit boek te pas. Het moordwapen was zo specifiek dat het er bij een sectie uit zou komen, maar daar horen wij niets over in het verhaal. Misschien moet ik hier ook niet vergeten dat het boek stamt uit 2012, wellicht was het toen heel anders en wist men nog niet zoveel van de gang van zaken bij de recherche als nu.

Ik zie wat Jet van Vuuren heeft geprobeerd met dit verhaal, maar verder dan een roman komt het eigenlijk niet. Je weet als lezer al vrij snel wie het gedaan heeft omdat ze het er zo dik bovenop legt. De spanning valt volledig weg en eigenlijk lees je enkel over hoe het leven in de bloedhete zomer verloopt bij de personages. Dit is niet per se vervelend bij een boek, maar wel wanneer je iets totaal anders verwacht.

Soms lees je een boek dat gewoon niet bij je past. Ik blijf achter met veel vraagtekens en niet omdat het een open eind was. De schrijfstijl van de auteur vind ik wel dermate fijn dat ik mij nog eens ga wagen aan een ander boek van haar.

---

Ben je toch nieuwsgierig geworden naar Bloedheet van Jet van Vuuren? Je kunt hem bekijken via mijn onderstaande persoonlijke link. Dit is een affiliate link. Kost jou niets extra’s, maar levert mij een kleine bijdrage op.