Recensie Ik laat je niet achter – Gemma Liviero

Uitgeverij: KokBoekencentrum
Genre: Roman
Bladzijdes: 448
Prijs: € 22,99
Waardering:★★★★

Voor KokBoekencentrum mocht ik dit boek recenseren en heb ik een exemplaar thuis gestuurd gekregen. Hiervoor dank! Dit heeft geen enkele manier mijn mening beïnvloed.

Waar gaat het boek over?

Vier mensen dragen allemaal een geheim met zich mee. In de nasleep van de Tweede Wereldoorlog kruisen hun wegen elkaar.
Berlijn, augustus 1945. De oorlog is officieel afgelopen en Stefano, een gewonde Italiaanse krijgsgevangene, is vrij maar ver van huis. Al rondzwervend door het verwoeste Duitsland ontdekt hij naast het lichaam van een vrouw een vierjarig jongetje dat zich aan hem vastklampt.
Samen vinden ze onderdak in een schijnbaar verlaten huis. Plots staan ze oog in oog met de eigenaar: Erich, een voormalige Duitse soldaat. Hoewel de mannen elkaar niet volledig vertrouwen, verzekert Erich Stefano ervan dat hij en de jongen mogen blijven en veilig zullen zijn.
Op een dag ziet Stefano bij Erichs buurvrouw Rosalind een foto aan de muur hangen van een prachtige vrouw, Monique, die vermist is geraakt tijdens de oorlog. Als hij niet veel later brieven van de Monique ontdekt in een verborgen ruimte, komt een donkere waarheid boven tafel. Nu is zijn schuilplaats niet langer een veilige haven en beseft hij dat de geheimen uit het verleden zijn terugkeer onmogelijk maken.

Mijn mening

Dit boek speelt zicht af in een tijd die voor mij helemaal niet bekend is, de nasleep van de Tweede Wereldoorlog in Duitsland. Juist dit maakte het voor mij een beetje moeilijk om in het verhaal te komen.

Elk hoofdstuk wordt beschreven vanuit het perspectief van één van de hoofdpersonen en bestaat uit het heden en flashbacks naar het verleden. Het verleden is de aanloop naar en het verloop van de Tweede Wereldoorlog. Dit wordt beschreven vanuit Rosalind, een verpleegster die getrouwd is met George, Stefano, een Italiaanse verzetsstrijder en Erich, een fanatieke Duitse soldaat, die weer getrouwd is met Monique. Het wordt al vrij snel duidelijk dat ze allemaal hun eigen geheimen met zich mee dragen en al lezende kom je daar achter. Dit komt wel redelijk traag op gang waardoor soms mijn aandacht verslapte.

Ze moeten allebei een zware last met zich mee dragen. Stefano denkt terug aan de bommen, de kogels en het vuur, en hij kijkt naar beneden, naar zijn omzwachtelde hand. Het is geen wond meer. Net als de vele andere littekens is het nu een herinnering die voor altijd bij hem zal blijven.

Gemma Liviero kan erg beeldend schrijven en gebruikt mooie zinnen die binnen komen tijdens het lezen. Hoewel het verhaal traag op gang komt, bouwt de spanning zich wel op. Je wilt weten wat er is gebeurd met Monique en waarom Erich en Rosalind zo’n hekel aan elkaar lijken te hebben. Daarnaast is dit boek een achtbaan aan emoties. Gemma Liviero kan dit echt onwijs mooi omschrijven.

Ondanks dat ik mijzelf af en toe wel echt er toe moest zetten om door te lezen was het een mooi verhaal om te lezen. De schrijfstijl is erg prettig en de gebeurtenissen en de emoties komen echt binnen. De geheimen van de personages komen beetje bij beetje aan het licht waardoor het bijna leest als een thriller. Het plot was voor mij een grote, aangename verassing die ik niet zag aankomen. Al met al een ontzettend mooi verhaal over liefde, leed, geheimen en duisternis.


Lees jij wel eens boeken die zich afspelen in de tijd van de oorlog en heb je tips? Laat het achter in de reacties, ik wil zeker vaker boeken lezen die zich in die tijd afspelen!

Geef een reactie

CommentLuv badge