Uitgeverij: Volt
Genre: Feelgood
Bladzijdes: 320
Prijs: € 12,50
Waardering: ★★★
Waar gaat het over?
Rosa zit midden in haar quarterlifecrisis, net als haar vrienden Esther en Jonas. Daarom besluit Rooz dat het tijd is voor verandering. Het roer gaat om, en hoe!
Dit boek gaat over eenzaamheid en verbinding, over angst en vertrouwen, over het volgen van je hart en het terugvinden van je prik.
Mijn mening
Na 25 jaar is Francine Oomen terug met een nieuw Hoe overleef ik deel. Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel, is het eerste deel voor de volwassen geworden lezers van toen.
Ik ben opgegroeid met de Hoe overleef ik serie van Francine Oomen. Ik verslond vroeger de boeken en zodra er een nieuw boek uit kwam, moest ik het meteen lezen. Toen ik hoorde dat Francine Oomen een nieuw deel uit bracht, moest ik het uiteraard meteen lezen. Is er nog steeds zoveel magie rondom de serie als vroeger?
Laat ik maar meteen eerlijk zijn, voor mij is dat antwoord nee. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik vroeger de boeken echt verslond, ik las de serie meerdere keren en ik denk dat als je de geschiedenis van de Bieb kon inzien dat deze serie erg vaak voorbij komt. Rooz, het alter ego van Rosa, durfde alles wat ik niet durfde en vroeger waren de survivaltips nog best wel nuttig.
Goed, terug naar het nieuwe boek. Het laatste boek dat uit kwam van de Hoe overleef ik serie kwam uit in 2015, daarna heb ik ze denk ik ook niet meer gelezen. De grote verhaallijn van de boeken weet ik nog wel, maar veel details zal ik ongetwijfeld vergeten zijn. Ik nam de gok om het nieuwe boek gewoon los te lezen zonder de andere delen eerst over nieuw te lezen en dat is achteraf best jammer. In het verhaal wordt er best veel ingehaakt op de eerdere delen en ik moest hiervoor wel diep in mijn geheugen graven.
Wel was het leuk om weer over Rosa, Esther en Jonas te lezen. Ze zijn nu volwassen, maar nog altijd dezelfde personages. Je voelt je direct weer thuis.
De schrijfstijl is ook als vanouds en leest lekker weg. De mails zijn vervangen door voiceberichten, maar de insteek van het verhaal blijft hetzelfde en dat maakt het wel leuk. Het boek leest makkelijk weg en er worden geen moeilijke woorden gebruikt. Hoewel het boek voor de inmiddels volwassen lezers van toen is geschreven, voelt het wel nog steeds als een tiener boek. Daarnaast zitten er zoveel thema’s in het boek dat het mij op een gegeven moment een beetje te veel werd.
Al met al vond ik het een leuk boek om te lezen en was het leuk om te lezen hoe het nu gaat met Rosa en haar vrienden. Ik denk dat voor mij de herinneringen aan de serie zo goed waren dat ik de verwachtingen voor dit boek zo hoog had zitten dat Francine Oomen ze moeilijk waar had kunnen maken. Al met al heb ik er wel van genoten en zal ik het volgende boek ook weer gaan lezen, maar wel met minder grote verwachtingen.
Las jij vroeger ook de boeken van Francine Oomen en wil je deze ook lezen? Je kunt hem bekijken via mijn persoonlijke link hieronder.