Boek: De moordclub (op donderdag)
Auteur: Richard Osman
Film: The Thursday Murder Club
Regisseur: Chris Columbus
Jaar: 2025
In 2023 las ik reeds het boek De moordclub (op donderdag) en hoewel het een thriller was die nergens écht spannend was, had ik wel onwijs genoten van dit boek. Toch zaten er wel een paar spannende plottwists in, waardoor je wel geboeid bleef. De personages zaten goed in elkaar en de ontwikkeling van de personages was erg goed gedaan. Je kon zien dat Richard Osman zich goed verdiept had in ouderen en je kon de personages zo voor je zien. Het boek zat daarnaast vol humor en mede daardoor kreeg het van mij 4 sterren.
Toen ik er een tijd geleden achter kwam dat dit boek verfilmd zou worden en op Netflix zou komen werd ik meteen enthousiast. De film staat al sinds 28 augustus op Netflix, maar ik was eerst nog even op vakantie. Afgelopen week heb ik dan eindelijk de film gekeken. Het leek me leuk om het boek te vergelijken met de film.
Waar gaat het over?
Richard Osman’s De moordclub (op donderdag) is een thriller, maar voelt eigenlijk meer als een diepgaande roman. In een luxe Engels bejaardentehuis, Coopers Chase, vormen vier bewoners een bijzonder clubje. Ron, Ibrahim, Elizabeth en Joyce vormen namelijk de moordclub op donderdag. Ze komen elke donderdag bij elkaar om cold cases te bespreken. Deze cold cases komen uit het dossier van voormalig lid Penny. Penny zat jarenlang bij de politie. Totdat ze een echte moord tegenkomen.
Laten we de film en het boek vergelijken op basis van een aantal korte punten.
Het boek versus de film
Verhaal: Wat is behouden en wat is veranderd?
Het verhaal van de film en het boek volgen hetzelfde uitgangspunt: vier ouderen in een luxe bejaardentehuis komen elke donderdag samen om cold cases op te lossen. Wanneer er een echte moord in hun gemeenschap plaatsvindt, laten ze hun huidige zaak direct vallen om zich bezig te houden met het onderzoek naar de moord.
Overeenkomsten en verschillen:
De kern en het plot blijven hetzelfde. De vier hoofdpersonages Elizabeth, Joyce, Ron en Ibrahim zijn vergelijkbaar met het boek en hun dynamiek onderling is hetzelfde als in het boek. Ze zijn op elk hun eigen manier bijzonder en hun karakter is elk uniek. De film heeft net als het boek humor, mysterie en plottwists.
Echter krijgt in het boek elk personage veel ruimte om zijn eigen achtergrond en motivatie te ontwikkelen, maar in de film is dit natuurlijk flink ingekort. In het boek zitten er bijvoorbeeld korte dagboekstukjes van Joyce, maar dit is in de film moeilijk over te brengen. De personages kunnen moeilijk reflecteren op hun leven en keuzes in de film. De personages in de film lijken hierdoor oppervlakkiger dan in het boek.
Personages:
In het boek zijn de personages sterk en vullen ze elkaar goed aan. Er zit veel diepgang in het boek en de personages komen goed tot hun recht. Elizabeth, met haar mysterieuze verleden, Joyce, de voormalige verpleegster, Ron, de ex-bouwvakker en tot slot Ibrahim, de kwetsbare psychiater, zijn stuk voor stuk bijzondere personages.
De regisseur heeft kosten noch moeite gespaard om deze personages goed neer te zetten in de film. De cast doet uitstekend werk en de personages zagen er bijna allemaal uit zoals ik me had voorgesteld. De vier hoofdpersonages worden door de volgende acteurs vertolkt: Helen Mirren (Elizabeth), Pierce Brosnan (Ron), Ben Kingsley (Ibrahim) en Celia Imrie (Joyce). Stuk voor stuk weten ze goed de humor uit het boek over te brengen in de film en lijkt het net alsof de personages voor hen gecreëerd zijn. Wel miste ik de diepgang van bijvoorbeeld Ibrahim die je in het boek wel veel meer hebt. Het was leuk om na het boek de personages voor mij te zien en deze te zien aansluiten bij mijn gecreëerde voorstelling in mijn hoofd.
Mijn conclusie: boek of film?
De film is een leuke verfilming van het boek en laat de personages meer tot leven komen, maar het boek biedt meer inzicht in de personages en hun motieven. Wanneer je houdt van een film met humor, mysterie en leuke karakters, dan is de film een leuke film om te kijken, maar het boek biedt een rijkere karakterontwikkeling en meer diepgang in zowel de opbouw, het plot als de diverse thema’s die aan bod komen. De humor is in het boek wat subtieler, maar komt ook in de film goed tot zijn recht. De film is een leuke en luchtige vertaling, maar heeft niet dezelfde impact als het boek. Ik heb eerst het boek gelezen en daarna pas de film, naar mijn mening de beste volgorde. Het boek gaf ik vier sterren van de vijf. De film geef ik drie van de vijf sterren.