Uitgeverij: Zomer & Keuning
Genre: Feelgood
Bladzijdes: 256 
Prijs: € 15,00
Waardering:★★★★★
Triggerwarning: depressie, zelfmoord, angst/paniekaanvallen.

Waar gaat het over?

De buurt waar Jessica en Lucas wonen wordt opgeschrikt door een tragedie. In het jaar na de schietpartij, waarbij ze allebei hun broer verloren, begint Lucas met kickboksen en probeert hij de wereld mooier te maken met random acts of kindness. Jess zorgt voor haar depressieve moeder en doet haar best om rond te komen. Als Jess en Lucas elkaar ontmoeten, herkennen ze iets in elkaar. Ze ontdekken dat twee scherven elkaar misschien wel geluk kunnen brengen. Zolang ze elkaar geen pijn doen.

Mijn mening

De scherven gaat over Jess en Lucas. Ze waren beide bij de Balcony op de dag van de schietpartij, maar dat is niet waar het verhaal zich afspeelt. In plaats van zich te richten op de schietpartij kiest Amy Giles ervoor om de lens te richten op de slachtoffers die een drama als dat overleven, de ‘lopende gewonden’ zoals ze het noemt in haar boek. De scherven gaat over het leven van Jess en Lucas een jaar nadat het noodlot is toegeslagen, over hoe ze als slachtoffers hun leven proberen op te pakken terwijl het gemis elke dag nog aanwezig is. Voor Jess, Lucas, haar buurvrouw mevrouw Nolan, Marissa en hun ouders wordt het leven nooit meer hetzelfde, toch zullen ze door moeten gaan en op enig moment hun leven weer proberen op te pakken.

Mensen denken dat wij geluk hebben, omdat we het overleefden, omdat je onze littekens niet kunt zien. Maar we voelen ze elke dag. We zijn de lopende gewonden.

Lucas gaat gebukt onder schuld gevoel, hij is er van overtuigd dat de verkeerde Rossi zoon is overleden. Zijn broer dook letterlijk over hen heen toen de schietpartij uitbrak. Hij heeft sindsdien vaak paniekaanvallen, waarbij hij zelfs flauwvalt. Deze gevoelens zijn hartverscheurend om te lezen en heeft Amy Giles onwijs mooi weten neer te schrijven. Je voelt met hem mee en wilt hem zo graag in je armen nemen.

Jess verloor met de schietpartij haar broer, maar tegelijkertijd ook haar beste vriendin die vlak na de schietpartij naar een privé school vertrok waar ze geen telefoon mag hebben. Alsof dat nog niet erg genoeg is overlijd een deel van haar moeder met haar broer mee. Ze is depressief en komt nauwelijks haar bed nog uit. Jess probeert alle ballen hoog te houden in hun gezin terwijl ze ook probeert te dealen met haar eigen verdriet. Ze verloor na die beruchte avond alles waar ze hecht mee was, maar gelukkig krijgt ze wat hulp van haar buurvrouw mevrouw Nolan.

Het moment waarop Lucas en Jess elkaar ontmoeten is niet zo bijzonder. Jess gaat werken bij de bouwmarkt waar Lucas al werkt. Ze weten beide van elkaar dat ze bij de Balcony waren die avond, waardoor ze naar elkaar worden toegetrokken. Hun relatie die hieruit voort komt is juist bijzonder en mooi vormgegeven. Ze passen bij elkaar en ook op elkaar. Ze halen bij elkaar het juiste naar boven.

Net als bij Alles is nu las ik ook dit boek van Amy Giles weer in een ruk uit. Amy Giles weet hoe ze gevoelens, angsten en onzekerheden onder de aandacht moet brengen. Waar Alles is nu over huiselijk geweld gaat, gaat ook dit boek over een maatschappelijk probleem (in Amerika vooral). In Amerika is het aantal fatale slachtoffers van vuurwapengeweld per 100.000 inwoners bijna tien maal hoger dan in dan in de EU.

Ik was na Alles is nu al fan van Amy Giles, maar dit boek heeft dit alleen maar meer bevestigd. Wat een goed boek! Het is bijzonder hoe Amy Giles zulke onderwerpen kan aansnijden en toch kan doseren. Ik zat op sommige momenten met tranen in mijn ogen, maar tegelijkertijd gebeurt er zoveel moois en maken de personages echt een mooie groei door.

Ondanks dat dit boek juist gaat over de slachtoffers die een dergelijk drama overleven had ik een hoofdstuk over wat er daadwerkelijk die avond gebeurd was wel prettig gevonden, bijvoorbeeld in een korte proloog. Het had er denk ik voor gezorgd dat je je nog beter kunt inleven in de paniekaanvallen van de personages en hun gedachtes en gevoelens. Ik snap waarom er voor gekozen is om het niet te doen, maar het had naar volgens mij wel een mooie toevoeging kunnen zijn.

Al met al heb ik weer onwijs genoten van deze ontzettend mooie feelgood roman van Amy Giles. Ze heeft een goede en fijne schrijfstijl en je leeft elk moment met de personages mee. Je sluit de personages in je hart en baalt er van dat het boek ten einde is gekomen. Dit verhaal is ook een verhaal dat even moet landen. Hoewel De scherven fictie is, gebeuren dergelijke schietpartijen werkelijk. Denk bijvoorbeeld aan de schietpartij in Parkland, waarbij op Valentijnsdag in 2018 zeventien leerlingen en leraren om het leven kwamen. Daar bleven ook levende slachtoffers over… Het doet pijn om dat te beseffen en het is mooi dat Amy Giles een boek uit hun perspectief geschreven heeft. Dit is zeker één van mijn favoriete boeken uit 2020.

We zijn echte overlevenden. Zwakker op sommige plekken, maar sterker op andere. Met littekens, maar genezend.

Vergeet je niet een kijkje te nemen bij de andere deelnemers van de blogtour? Je vind hier hun websites; Kwante in Wonderland, The Spine Breakers, Axellesbooks, Judithblogtsolo, About my bookself, Bookstamel, BooksAndParis, Jenniferleest en Thrillers and more.

---

Ben jij ook benieuwd geworden naar De scherven van Amy Giles? Je kunt hem bekijken via mijn persoonlijke link. Dit is een affiliate link, kost jouw niets extra’s, maar levert mij een kleine bijdrage op.